YİNE SENSİZ ÖLDÜM SEVGİLİSensiz bir akşam üstü sevgili Aramızda uçurumlar kadar yol var Dönersin diye, her gece bekledim seni Dönmedin diye, yine sensiz öldüm sevgili Bulutlar dolmuş taşar toprağa Benimse içimden nehirler akar Sen sarmadın diye, üşürüm sevgili Gelmedin diye, yine sensiz öldüm sevgili Sesini duyunca dünyalar benim olurdu Yaşamak seninle güzeldi, ardına bakmadan gitmeseydin Yokluğunda kaldım üşürüm sevgili Sen yoksun diye, yine sensiz öldüm sevgili Yüreğim yanar sensiz boynum bükülür Gözlerimden kanlı yaşlar dökülür Sonbaharda yapraklar dökülür Elin elimde yok diye, yine sensiz öldüm sevgili Çiçekler küser sensiz bahar solar Şu gurbette ömrüm tükenir Nefesim kesilir, soluğum biter Gözlerin gözlerimde yok diye, yine sensiz öldüm sevgili İbrahim DALKILIÇ |
Çiçekler küser sensiz bahar solar
Şu gurbette ömrüm tükenir
Nefesim kesilir, soluğum biter
Gözlerin gözlerimde yok diye, yine sensiz öldüm sevgili
Ve işte birer birer siliniyor gölgeleri,
Hüznünden,hüzne gezen özlem devriyelerim,
Artık sen varsın ağladığımla güldüğüm,
İsmin bir buz tanesi dudaklarımda eriyen
Aç arzuya kenetlenip ıssız sevişmelerde
Yüreğim seni ararken,biliyorum ki yoksun,
Sensiz ölüyorum sevgili...
MÜKEMMEL ŞİİRİNİZİ GÖNÜLDEN KUTLARIM...
ŞİİRİM SAYFANIZA ARMAĞANIMDIR...SEVGİLERİMLE....