Arif olan anlar, işi işveyi,
Her yerde güzelin, nazını bilir.
Riyanın üstünden soyar kisveyi,
Üslup, tavır, eda, tarzını bilir.

Tesirinde kalmaz, hiçbir zanların,
Değerini biçer cümle tamların,
En çok konuşanın, en az anların,
Ağzını açmadan arzını bilir.

Âlemler hasretken gerçek huzura,
Kusur işletene, bakmaz kusura,
Muhabbet her zaman çıkmaz zuhura,
Koyu sohbetlerin hazzını bilir.

Farkları fark eder, gözünden kaçmaz,
Muhabbet dışında hiç bahis açmaz,
Kıymet bilmeyene manayı açmaz,
Ehli dil olanın vazını bilir.

Seslerin nağmeye düştüğü zaman,
Gönlü titretmezse, çiledir o an,
Biri davul çalsa, diğeri keman,
Onların sözünü sazını bilir.

Gözünde hikmettir bütün vakalar,
Manaya götürür latif şakalar,
Gönül erlerini bulur yakalar,
Çokların içinde azını bilir.

Kur-an da yazılı lafızdır ayet,
Arifin dilinden canlanır gayet,
Yaralıda irfan var ise şayet,
Sünneti, vacibi farzını bilir.

20.04.2013...Mustafa Yaralı