ölümü büyütmeligölgeleri kirli insanlardan uzak kalma umuduyla.. bağışladı kendini çocuk yüzüne ’beni büyüt’ dedi. ’senden çalınmış bedeninde..’ onun adı ö l ü m başının içine yıkılan koca bir dağın kum zerrelerini avuçlarken hep irkilmesine neden oldu o ses ’uyanık kal! beni ancak bu şekil sevebilirsin.’ ’annemin koynu üşümüş ve ben gitmeliyim.’ dedi çocuk. ya masal ya kabus arası ya siyah ya beyaz üzeri ya çocuk kalmalı..ya ölümü büyütmeli!.. en son başı okşandığında tecavüzdü tüm gerçeği.. kafes arasından kaçırdı doğduğundan bu yana beslediği beyaz güvercinleri sonra.. sonra bir sabah yaşanan gerçekte ’git’ zaman olacaktı. yer/yüzü çatlamışken kim çalmıştı serçe parmağını? çekilen azap, gevezeliğe engel sustu..sustu..sustu.. ölümü büyütürken kendi hala çocuktu.. |