ne beni yak
ne kendini
bak;
gel roma’yı birlikte yakalım
sen endülüs’ten
ben antalya’dan
beraber bakalım
güneş ikimize de yeter
bir gün sen
bir gün ben ısınayım
aynı yıldızlarla fal bakalım
ama bırak,
ege’nin mehtabında
yalnız ben ıslanayım..

sen zal oğlu rüstem’i,
ben efrasyab’ı anlatayım
aynı dünyanın insanı olalım
sen güney kürede
ben kuzey
cebel-i tarık’a varmadan döneyim
lut gölündeki hayalini
everest’lerden seyredeyim

bakma öyle,
bütün köşeler tutulmuş
deliklerde izdiham var
sen şöyle bulutlar gibi
püfür püfür geç üstümden
düşme sakın
ben sessiz bir gölge gibi
kıvrılayım resimden

bakma ne olur
ellerimi sıtma tutuyor birden
bir kirpi aslanı boğuyor
bu şehir sarsılıyor yerinden
insan nisanda buz gibi soğuyup
kumlarda uzanmış yatarken
kutupları soluyor aniden

kaç kaç bitmiyor bu serüven
güzelim anla artık,
sana da
bana da
yeter bu evren