CANIM ACIYORİçim yanıyor a dostlar! Bir çocuğun Umutlarını erteleyişine tanık oldum. Dik duran omuzların düşüşüne. Bir çocuk soyundu gözlerimin önünde tüm zırhlarından Tanık oldum savunmasızlığına. Siz gördünüz mü hiç Ertelenen umudun yeniden doğuruluşu nasıl yılgıncadır? Ben gördüm. Üstüne kar yağan tomucuktaydı umut. Verilen ama alınmayan nefesti sanki... Sonlanamayan bir gebeliğin sancısına tanık oldum Gördüm Eğik başta utancı, hayata ve kadere karşı. Yaşındaki umuda yakışmayan yenilgiyi gördüm. O yenilginin öfkesinin kırmızısıydı kırmızının gerçek rengi. Öyle yorgun öyle çaresiz!... Tahtı yapılsa da bahtı yapılamayan çocuklardık çoğumuz Şimdi tahtını yapsak da bahtını yapamadığımız çocuklarımız. Ne diyorum biliyor musunuz? Çocuk diyorum Umudunu diyorum Erteledi diyorum… Yılgındı Yorgundu Çaresizdi diyorum Bahar gelmiş diyorlar… Canım acıyor a dostlar. |
Hikmet YURDAER