paramparça
yüksekteydi
kuş bakışı baktı ufka eğildi öne doğru açtı kollarını dizlerini kırıp yaylandı bir iki baştan ayağa umut yerden göğe sevgiydi hak değildi ama herşey aşktı sevinçti sarhoştu kollarını açmış bekleyen biri var sandı yer "imkansız!" dedi gök "olmaz!" akıl haykırdı "yapma!" baş çaresiz, ayak çaresiz ama içindeki aşk kırmızı gönül fısıldadı "atla!" bir tek onu duydu onu dinledi kendini bıraktı boşluğa çakıldı pişmanlığın dibine paramparça |
içindeki yolculuğa çıkmak ister gibi
şeytanın bacağını kırıp bu defa
şiir ile dostum