SandıkRen´e bir sandık düştü durakladım ayaklarım yoktu… gördüler ki sandal indi uçurumdan dudaklarda sıkışan bu ses nerden feryat gökyüzünde nefesim yutkunan tenimde üzülme daha yaşıyorum… firar yok mecburi son görev musallat taşının çirkinliği bir mevsim ötede… benliğin yitimi evrenin güç duruşu aritmiyor çamur akan nehri mora bakıyor sonbahar bu sefer kekremsi… her yolcuya bir sebebiyet dilden dile dolaşır insan Tanrının bireyselleşmiş halidir sen ağlama… benim sonsuzluğumda zaten kalemimi gölge yapıp yükseklerde uçmak var yaşamak var sen üzülme daha ölmedim… F.Temel 1-04-2013 |
Üzülmek mi?
Sanmam...
Hadi gel!
Biz en iyisi yolculuğumuza bir sebebiyet bulalım
Ve koyulalım yola yaralarımızı yalaya yalaya...
Sevgimle.