uzunca bir yorgunluğun ardından
iğneye hangi renkte
iplik takılır
kükürt kokular saçan gözle
hangi tarafa nereye bakılır

içimde
güneyin yörüngesi
sus pus olmuş düşünceler
esen rüzgar kanadına yapışır

yaşanacak olumlu
güzelliklere
niçin neden
kırılmış aynalardan
korkularla gözetilir

evrenin kuzey bölgesinde
yine savunmasız canlara
ateş edilir
dünya kuruldu kurulalı
insan oğlunun yüreğinde hırs
bitmedi tükenmedi
yanan yürekler boşuna yanmış

güçlü zayıfı
ezme savaşına katılır
oysa her canlıya
yeter bu doğa artar

kimliksiz bir çocuğun avuçlarında
uyuyan korku
tedirgindir
karıncanın kocaman yüreğinde
dostluğu özümser
akşam üstü kentin
üzerinde dolaşan gri bulutlar
kayıp çocukların anonsunu verir

yüreğin en ücra yerinden
hüzün şarkıları çıkar
akordu bozuk gitarda
denizin kıyısında
sabahın son ışığı sönene kadar
çalarda çalar

Feride Temel
Atakent
13-08-2008