tabure
eskiyen bir sessizlik örtülü dizlerinde
uzanıyorum uzanıyorum ama tutamıyorum mısralar dökülüyor dudaklarından inceliyoruz okurken ve dinlerken inceliyoruz kendi sessizliğimizi kedileri sayıyoruz olmadık yere sokakta inleyen tırnaklarını göğün sayıyoruz bitmiyor kediler saymakla tükenmiyor kendimizi saymıyoruz göğü belki de bu yüzden incitiyoruz ıslaklığı yuvarlanıyor gözlerinin uzanıyorum uzanıyorum ama tutamıyorum yasaklanan bir sefalet ile ellerim ellerine değiyor yıldızlara erişiyoruz yıldızlar nasıl öfkeli bir su kadar öfkeli masum değil değil değil yankılanıyor sesimiz yıldızlar düşüyor sonra kirpiklerinden uzanıyorum uzanıyorum ama tutamıyorum Merve Taşçı |