Aynalı TömbekiŞairin Aynalı tömbekisidir şiir Sabrın Teneşirinde kuruyan Ve Ruhun ateşidir bunca koku Ki; her dize geçmiş zamana mutedil Damarlarından sızan Çingenemsi kuşku Tortulaşmış hayat atığı Ey! Sırları dökülmüş hayat çiçeğim Bakma sen Hüzzam çanları değmiş saçlarına Köklerin ki şiirin çürük toprağı Zamanın çiğnenmiş sakızına yapışıp Çektikçe uzar atıl edilmiş anılar Bir taraftan güneşe gömüp karanlığı Daha doğmamış sıcaklığında kelebeğin kozası Ufkun, sisli ve alıngan darağacına astılar Ey bahar dalına kuzgun konmuş coğrafya Yamalı çarşaf örttüler düşlere Şairin aynalı tömbekisidir şiir Sırları düşer yaşayan son cümlesinde Şafağı düşler hep günün duvağında Elleri pamuk şekeri kokar Çocukluğun arka sokakları Hep kırıktı fayları ovaların * İnce belli sözcüklere özlem yazar şair Kirpiğine mil çekmiş âmâ gurbetinde *kırılır* Üstelik günlüğü yoktur sevdanın Çevirir zamanın çıkrığını Ümmü AŞCI ÜMA |
Severek okudum, yürek sesin hiç susmasın
Saygılar...........