Desen ki;

Kurşun ağırlığında külfetinle ezildi umutlarım

İrili ufaklı cesetler bıraktı yol sapaklarında gözlerim
-Kiminiz devdi kendi bedenine sığmayan
-Kiminiz bedenin içinde bir karış insan olmayan

Sizi bir bir ben öldürdüm…

Eyvallah!

//


Teneşire yatırıp yeni bir günü
Maşrapayla su taşıyoruz kırk dereden
Aklamaya çalışıp suretimize yapışan
Gece yanığı düşleri
Kirli sakalını tıraşlıyoruz toprağın

bil ki;

Çok/genli mısralar taşıyor şiirin çekinik yanı
Ruhumuzun dar sokaklarında yankılandı Vivaldi dört mevsim
Kuğu gölü balesinde ağır roman besteledi Çaykovski
Satır aralarında bağırdı kırk haramiler
-Açıl susam açıl!
Dominant çıktı bizim ustura Kemal
…

Hani anlayacağın!

Desen ki;

Taze kaşarlanmış yeni bir güne cemre düştü
Nuh tufanına tutuldu atlasın etekleri
Yeniden harmanlandı taze baharın mavi çiçekleri
İnan
Bir gül(Ü)vereceğim

Ki;

Oynar başlıklı bir hayatın
Âminsiz salâvatını çekiyor kader
Hangi yöne koşsak
Kayıyor ayaklarımızdan zaman

Tutunamıyoruz!

Kendi boyunu aşan karanlığın zulmetinde
Yeniden içimize düşüyor gölgemiz
Kuşluk vakti


Ümmü AŞCI
(ÜMA)



*Emekleyerek çıktığımız hayatın dik yokuşunda, bir nebze nefes alıp,
şiirin kanatlarına tutunmak uçuruma bir adım kala

Teşekkürler şiir yoldaşlığına emeği geçen tüm dosta
Saygıyla.*