Yanlış anlaşılmış bir anda aklımdan çıkıverdin.
Kendimi fazla yorgun bulduğumdandı belki.
Belki daha farklı zamanlar kollamalıydık.
Zaman kış kadar soğuk ve karlı olmamalıydı mesela.
Kaçabilmek için olmamalıydı belki de kaçamak bakışlarımız.
Dingin bir sahilde,
Bir yaz akşamüstüsü olmalıydı belki de an; a’nımız.
Biz sadece denizden
Ve güneşten yorgun düştüğümüz bir anda dindirmeliydik birbirimizi belki de.
Rastgele!.. Bir balıkçı kayığında,
Balıkların ağlarda dünyaya son kez bakışına çırpınmalıydı belki de yüreğimiz.
Yanıp sönen fenerlerin verdiği yönle bulmalıydık birbirimizi.
Temiz bir gecede,
Temiz bir gökyüzünde
Sadece yıldızların ışığında
Şehrin tüm havasızlığından uzak
Nefes aldırmalıydık birbirimize belki de.
Yanlış anlaşılmış bir anda
Yorgun bir özneyle bulduk yüklemlerimizi.
Aklımdan çıkıp kalbime,
Kalbimin tuzlu raflarına doğru
Keskin dönüşsüz bir yolculuğa çıkıverdin.
Yorgunum;
Yorgundum o an da.
O anda dur diyeme(z)dim.