2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1600
Okunma
Çokça yamanmışlık yamadım etimde;
Sökük dikmekte, söküp dikmekte üzerime yoktu.
Sonra ne oldu bilmiyorum,
Uyandım bir sabah,
Ne iğne tutabiliyordum artık, ne de iplik geçirebiliyor.
Söküklerim arttı zira;
Etim yamanamaz, dikilemez hale geldi.
Ama yine de hatırlayamıyordum dikiş tutturmasını.
Gecelerce duydum etimin dikiş tutmaya istekli haykırışını.
Ama hayır ben, ellerimin, usumun derinliğine gömülen
Ve artık balıklara yuva olan meziyetimi
Uyandıramadım şu derin uykusundan...
19 TEMMUZ 2009 saat15:09
Cevap Yaz