Düşümü Kaçırdım
rüzgârın parçasıydık
düşüverdik toprağa karınca telaşı pesimist koku hıçkıramadıkça pıhtılaşan herşeyin bittiğini görüyorum başa döndüğüm yerde düşünceler yine sisli çocuklar yine ölü sevgiden sonsuzluğu çıkardım havasız nefesler kaldı koşarak giden duygular var durdukça yaşıyorsun kapitalist binalar karın ağrısı yapıyor mağaralara kilitli kalmalıydık sefilliğime fiyaka arıyorum sürüden nefret ederken sanmaklar pis adam zannediyorsun palyaçolar kaşınıyordur standart değilim lan artık toplama kamplarından düşümü kaçırdım sizin oralarda da yazgı ter baskını mıdır bağıra çağıra yağmurda şarkı söylüyorum bilinmez bir sokakta mahalle bakkalı arıyorum hiçinde sakalları uzamış hor görülmüş süpür marketlerce leblebi tozuyla çocukluğum yanında oturur akvaryumlarda çiftleşir sömürge ben ağlayamam bile yakıyor alnımı körlüğü insanlığın metal dinliyeceğim metalı duvarların suçsuzluğuna çalın lan felaketin aşklıca hallerini şiirleştirin iskeletleriniz kokuşsun narkozu bayat avluda aspirin bile bulamayın ruhumu teslim ettim veresiye defterine ciflerle kolonyalar arasında duruyor kalbim ıslık ıslığa eşlik ediyor şeker ve tuz disipline kafa tutuyoruz alt rafta duruyor yaz birazdan üstüne düşeceğim... |