''Yangın yeri kentimin en işlek caddesi...''
Karanlık gece...
Matem dudağından ağlıyor gök yüzünü. Bulutlar sessizliğinden üşüyor, Gece bir hayli suskun.. Yangın yeri kent... Sokaklarında ayak izleri yankılanıyor gün/ahın Ahın vebalinden fışkırıyor çaresiz serzeniş. Kelimeler yurtsuz bir liman Limanımdan kalkan ayrılık. Yanar bu matem nar-ı sevda gözlerim, Bir dehlizdeyim sevgilim.. Karanlık suretli korkular ayaklarımda bağdaş Yolcuyum... sala sesine kulak verin gardaş. Yangın yeri kentimin en işlek caddesi Kimseler duymuyor isyanı feryadımı Kefenim delik deşik Ruhumdan sızıyor ayrılık Bir kanamalı gecenın sokak cinayeti yatıyor, Karanlığa haps edilmiş bir köşe lambası altında. Uykusuz geceler darda... Darda ki..! Darağacında ilmeksiz boynu bulutların Bulutlar ağlar halime.. Gök yangın yerin Alevli bir tebessüm bakışlı... Ciğerinden yanıyor soluğum Köşe bucak karanlık Saklambaç suretli insanlar oyun bozan Oyun bitmeden sobeler seni hayat Dizlerin üzerinde takatin nefessiz yatıyor Kelimeler dudağından değil kalbinden kanıyor Yangın yeri kentimin en işlek caddesi Suskunluğun payından kelepçelendi çaresizlik Gönlü hicran kararmış sevdanın bakışı Kör bir dokunuştan düştü günah geceye Kaldırımlar iz taşıyor geleceğe ,izbe geleceğe Bir eşikten bir beşiğe gelip geçiyor sevdalar Satılık aşklar... Satılık düşler pazarlıksız satılan sevdalar Çöreklendi yurdun ortasına Üç kuruşa meze olan aşklar Karanlığa matem yakışır Gözlerimden kalkıyor cenaze suretli sevdan Ayakların takatine kavuşsun Durma... Fatihalar ileriden Yasinler geriden takip etsin ruhumu Yangın yeri kentimin en işlek caddesi Serdar Özyanız |