Sus
Geriye dönmeyen zamanın ilerleyişi tüketiyor nefesimi.
Kendine benzemeyen bir ben bakıyorum aynaya. Birde suskun dudakları, Bakışlarımın. Ecelsiz ölümler düştü payına; Sitemim kendime.. Yalansız bir ölümün ömrüydü, Doymayan gözlerin toprağa bakışı. Kendine has üslubum ile.. Kanattım yıldızların bileğini. Penceresinde beni bekleyen Kuşları Kırık aynasından seyrettim odanın. Benliği kiralık insanlara bıraktım Kokuşmuş dünya sokaklarını. Bileti mahşere Kesilen yolculuğun Yalnızlığı oturuyor yan koltukta. Omzuna yüklenen yükün en ağır yokuşu yordu dizimi Sensizliği besteledigim o sokaklarda Şehre seslendi, Kırılacak bir yeri kalmamış kalbim. Son bir tebessüm.. Kapattı gözlerini "Aşk". Serdar Özyanız |