Bilinmeyen sona cıplak gözle ağlarken
Yangınında çatladı dudaklarım;
Deniz kokulu gözlerinde.
Sığ bir suda boğulurken nefesim,
Çalmadığım sevdanın tutuklusu oldum.

Yâr edilmeyen bu âşka maktul olan;
Elinden tutulmayan yalnızlığın
Gölgesi yürüyor..
Baka kalmışlığım
Teninde kayıp oluyor şehrin.

Seni anlamsız kılan..
Aklanmayan sayfaların beyazlığı kirlendi
Tıpkı sen gibi...
Kalemi son bir dokunuşa s/aklandı rüyalarımın.

Kabuslardan uyandım bizi..
Yarım kalmış duanın kabulsüzlüğü gibi Yaşıyorum bu hayatı;
"Tıpkı sen gibi".

Aşksızlık yaşarken kalabalık yalnızlığım
Sen dökülüyor son bahar dalları
Açmayan bir gül gibi kokuya hasret
Biz taşıyor gözleri bulutların
Kurak gönlümden damlasız geçiyor.

Uçurumun kenarına yürüdüm aşkı
Ölümden doğmak için ölümsüzlüğü
Tıpkı sen gibi.



Serdar Özyanız