verasetdilim diyorum niçin ki böyle kırık titreyip uyanmak gibi en kabus uykulardan şuracıkta kağıt kalem uzatsam kollarımı daneleri dökülecek dolu başağın birdenbire kopuverecek eflatun bi kıyamet aklımda ne uzak ne yakın erken kayıplı çocukişçi günlerim tıfıldı ya ellerim ilkin üçer beşer söktüm erleyince iflahını kelimelerin önce bıyıklarından terledi sonra dellendi işin ucu az kanırtmaya bakıyor demek ışkın veriyor ahiri iki büklüm safahat birinci nüsha yoklanmış bütün kapılar dilsizce kapanıyorsa yüze dişi bi mahluk gibi gözlerinden ürüyorsa korkular kirpiğe kirpiği çarptırıp yakıyorsan karanlığa ateşi yani düşman geliyorsa duvardan gölgelerin kor gibi akıyorsa kürek kemiğinden sızım yaraya yaşayım ikinci nüsha bi sonbahar unutulmuşu ören terekesi solmuş günaydınlar mermerde acır rüzgarın değdiği yerde üçüncü nüsha bu geceyi yarın geceye bağlayan selsele lağımları güvelerin soluma baksam un ufak zaman sağıma dönsem örümcek saltanatı kendime yalvaçlığım haşa kaderimi kendim yazmışlığım bilmişim derdin düşme sesinden ne kadar kesilir kumaşın endazesi |
aşk yalanla yaşamaz..
beyaz yalan bile olsa..
bu şiiri çok beğenmiştim