Kışlada askerler yaylalar türküsüyle sabah sporundalar,
Aşkıyalar dağları boşaltmış,vadilerden çoban kavalı yankılanır,
Bizim ellerde rüzgarlar hep doğudan eserken şimdi uykudalar
Yamaçlarda karaçamlar ve meşeler kuşlara sığınak oldular,
Hani nerede geçmişteki ağıtlar ve canilikler,birden yok oldular
Bu kadar basit miydi o dağlarda patlayan uçaksavarlar ve mayınlar
Zengo katildi,sevgiye hasret yuvası dağlardaki mağaralar,
Yakalanıp şehre getirildiğinde,gelen geçen bir tekme atar,
Zengo nedir bu senden çektiğimiz,acılar bıraktığın bağrımız yanar,
Unutma senin gibi caniyi bu toplumun tükürüğü boğar,
Nasıl oldu da bu acıları bize yaşattın senin ardında kim var,
Zengo yılların verdiği yüzündeki sert çizgilerle yanlarından geçer,
Tekmeler tokatlar derken yediği dayaklar yüreğini deler geçer,
Zengo dalar ve gider bu kadar acıyı halka çektirmeye ne hakkım var
Günler ayları, aylar yılları kovalamış,Zengo’nun yanında bir avukatı var!
Kimseden görmediği sevgiyi, Zengo tüm suçlarına rağmen avukatı ona bakar!
Ey mahkeme üyeleri müvekkilimin sizin iddialarınızla ne ilgisi var,
Ömrü dağlarda sevgisizlik içinde geçmiş,suçlamalarda başkasının payı var,
Zengo tutulacak yanı kalmamış birini bu şekilde savunan avukatına bakar,
Olduğu yere çömelerek göz yaşları dizine inene kadar ağlar,
Ey mahkeme üyeleri tüm mal varlığım benim gibi bir caniyi sevecek kadar,
Yüreği insan sevgisiyle dolup taşan avukatıma ana sütü gibi helal,
Biliyorum idama gidiyorum arkamda çok ağlayanlar var,
Bu yaşıma kadar ve bundan sonra kim benim arkamdan ağlar,
Hiç olmazsa benden sonra bu topraklarda insanlar sevgiyle yaşar,
Geldi geçti ömür dediğin otuz yedi yıllık kurşunlar nice evler beldeler,
Hepsinin köküne kibrit suyu döküp,Zab suyuna gönderdiler,
Dağlarda asker,bastığı toprak vatan,O vatan için Çanakkale de savaştılar,
Çanakkale de savaşanlar,adını bilmedikleri bir savaşta birbirini kurşunladılar!
Geride kalan yıllara elveda ederek,18 mart için hazırlanın ey çocuklar,
Bu ülkenin makus kaderini ancak Çanakkale destanı yazar,
O gün aynı cephede biri Oğuzhan biri boran mevzide düşmana kan ağlattılar,
Ne oldu da bu hale geldik,Çanakkale destanı ile ölmesin artık zengolar,
Sevgiler yayılsın,Fatmalar,Berivanlar ortak değeridir,peki nedir olanlar,
Yazıklar olsun bir toplumu birbirine kırdırıp kazanç sağlayanlara,
Anlaşılmalı ki,bu millet kendi kişilik ve kimlikleriyle nice destanlar yazacaklar,
Şövenist sistemin kurucuları hayıflansa da mazlum analar artık ağlamayacaklar!...

17.03.2013
21.50-22.25
Çengelköy/İST
EROL KEKEÇ