yoldan çıkan şiirSevgilim Bu sabah da dökülmedi saçlarım ellerime tararken Oysa Bir demet kanıt gönderecektim sana yaşlanmış Bir demet üzünç yani … Aklanmış Alışkanlıktan öte tutkuya dönüyor yaşamak arzusu Minik bir burnun ucunu öperken Ve yorganı çekerken üstüne Köfte dudaklarını seyrediyorum mutlulukla Ve bu dudağı veren mucizeyi düşünüyorum Mucizelerin anaçlığına şükretmek iyi bir insan yapmıyor beni Kötü de değilim bilinen anlamıyla Hep ortada, hep ortasındayım çemberin Yani mesafeliyim hayata Biraz zorlasam Biraz gelsem yakınına Uzağıma düşer öteki kıyılar Yeter mi nefesim dönmek istesem Pişman olunca. Sevgilim Sevmek bir gülü dikenlerinden Ve kanatmak ellerimi zevkle Ama bakmamak –kan tutar beni- Nasıl bir çelişki bilemezsin Hissetmek görmekse de gönül gözüyle Gözlerini kaçırmak Bir yandan çizmek resmini zihninde ..! Kaçak oynamıyorum hayır Sırrına eremeden yaşayacağımız bir ömür var önümüzde Tadına doyamayacağımız Kıyamayacağımız kimseye vermeye Ama alınacak olan Ve biliyorum Yine komşunun tavuğunda kalacak aklımız Kendimizinkini yemlerken -yüzsüzce- Kim bilir komşumuz nelere iç geçiriyor Onu bilemeyeceğiz işte. |
Sevgili eş anne herşey var.
Ne güzeldi beğeniyle okudum.
Sevgiler alkışlar İzmir'den.