*BAHAR
Toprak ana cömertçe güzelliğini sundu,
Ölü gibi duran bir dalda görülen kandı. Gökten süzülüp gelen billur su ile yundu Kökten dallara akan Yüce Mevlâ’dan candı. Görünce renk renk açmış baharın dallarını, Güzeli gören gözler düğün bayram ediyor. Çiçekler saçıyorlar amberle ballarını, Yaratan kullarına yine İkram ediyor. Bak şenlendi derenin kenarındaki çardak, Gönül ağaç dalında sanki oldu salıncak. Koşar rüzgâra karşı çocuk elde fırıldak, Gençlerin şen sesleri ile çınlıyor sokak. Kırmış bahar dalını koşuyor iki gonca, Başta kavak yelleri ilk aşktır bu ilk bahar. Seyrediyor dalları yaşlı eşiyle koca, Geçmiş kaç bahar belki son aşktır bu ilkbahar. |