avuçlarında bir tutam mavi...çocuklar vardı gece gözlü kaderleri deniz fenerine eş sarılamadıkları kadar üşümüş anneleri bir karış toprakta camdan hayalleri kırılgan minik avuçlarında bir tutam mavi gökyüzünde uçuramadıkları uçurtmaları nefesleriyle ısıttıkları sokaktı evleri utancımızdan gözlerimizde ağlayan yüzleri onlar ağlardı biz ıslanırdık yüreğimizdeki kışlarda... 05/12/2007 |
biz ıslanırdık
yüreğimizdeki kışlarda..."
yine çok güzel bir şiirdi...
sağlıcakla kalasın abla...