Son durakSoylu tapınağın devriye şeytanları Ben küçüktüm bilmiyordum adımlarınızı Ormanda balta, ağlıyordu ateşböceklerim Ben yine bilmiyordum kendimin katledildiğini Büyüdüm Tekil yalnızlığın iskeletleri gibi Yağmur yağdığında hep uyuyorum Şimdi gözyaşı Kurşunlanıyor sevdiğim gölgeler Şimdi alçak bir rüzgar Kağıt gemilerimi uçuruyor Yine Dağılıyor gözkapağımda yapraklar Orada üşümüş rüya palamut ağacı Yine Gökte ay yarım, sokaklar ıslak Ne vakit arya söylese tanrılar utanıyorum Tüm kalelerini yıkıyorum mavi kentlerin Siyah asi bir tren ikiye bölüyor ruhumu lacivert |
soyut şiirlerin lacivert prensesi.