d'inle
(kendime)
/ Biraz dinle, Hep dinlediklerini yeniden dinle. Dinlemek olsun işin gücün, bıkmadan yorulmadan dinle.. Şayet “hiç duymadığım bir şey kalmadı” diyebiliyorsan, O vakit, dön bir daha dinle, Evvelce dinlediğin her şeyi. / Dinlemek hayatın mayası olduğu için dinle, Kalbinin islahı ancak bu olduğu için dinle. Duydukların, yetmeyecek ama sen hep dinle. Dinlemeyi, her hücrene farz kılınmış bir emir kabul edip Öyle dinle. / Dinlemesi hiç bitmesin ömrünün, Sessizlikte daha çok dinle, Saatler bağırarak yürürken zamanın gözlerinde Sana akan, akmayan her şeyi dinle. / Yağmur yağar mesela, kulaklarına ilişmez sesi, Bulutlar süpürür tüm canlanmamış hayalleri kalbinin semasından, Ağır çığlıklar ile kopar cansız silüetler sindiği her zerreden. İçinde, kopmakta olan bir kıyamettir belki her şeyin müsebbibi, Yada henüz vakti gelmemiş gözden düşüşler uçurumundadır adımların. Bastırırsa tüm sesleri, nefesleri, eski ve yeni tüm korkuların. Onları da dinle. / “Korkmak çare değil” diyerek korkuların senden kaçana dek onları da dinle. Dinle. Dinle işte. Başka bir şey gerekmeyecek çünkü hiçlik yürüyüşünün azığı bu olsun heybende. Dinlenilme’ye ihtiyacın kalmasın diye dinle, Kimse seni işitsin istemeyinceye dek dinlemeye devam et. / Kendi sesin sana, yankılanıp geldiğindeyse sakın korkma. Sen yine dinlemeye devam et. Bir An gelecek, hiç ses kalmayacak bu cehennemde nasıl olsa. / En güzel besteleri dışarıdaki tüm seslere kulağı sağır olanlar işitebilmiş. Gözleri zahirde görmeyenler, batındaki sınırsız görüşle bakabilmiş. / Yine “mış” Bu soyut alanda başka zaman kipi yok zaten. Dinle bak! vakitsiz ezanlar, vaktin aslını nasıl da ilan ediyor. Günün her saniyesinde var o ezan. her duyguya bir ezan davetçi her ezana fiili bir yaşanmışlık kıyamı hayat dediğin. Bunu işittiysen eğer, Başladı demektir Akıl’İpinin üzerindeki cambazlığın. / Şimdi iki yol var yine. Ya düşeceksin. Ya da düş!leyeceksin. Siyah noktaların arasındaki “beyaz nokta” yı seyretme hayaline sıkı tutun. Dinlemeden düş/leyemeyeceksin. Çünkü; iyi dinleyebilenler ve Hayalleri ölmeyenler anlar ancak! Bütün ağaçların arkasına baktığı halde bulamadığı şey’in ne olduğunu. / |
Bir kere şair şiirin eleştirisini kendi üzerine alışla gönderme yapmaktadır. daha şiirn başında "kendime" diyen uyarıyı yapış kendisine dinle diyor. Bu bir erdem ve kendisine aşam meselesinin bir yüzü oluşla şaire hak vermek gerekmekte.
Tabii ki dinleyen kişinin sormaları da olacak ki, en azında konuyu daha iyi anlayabilsin gibi çıkarımlar da yazıya eklenebilirse de yazar çok konuşup ta bir kez olsun dinlememenin yaygınlığı karşısında bir direnci ortaya koymuş olsa gerek.
Erdemle...