İnan ki…Görünce boyunu fidan zannettim, Bitmeyen dertlerim bitti inan ki. Sevinç denizinin içinde yittim, Gam, keder, ne varsa gitti inan ki. Şehla gözlerini görünce bir an, Uçmuşum neşemden, uçmuşum inan. Zaten o müstesna aşkınla yanan, Kalbime heyecan kattı inan ki. Ruhumda hasretin sızısı dindi, Sönmeyen çilenin ateşi söndü. Hazan iken kalbim Gülşen’e döndü; İçinde bülbüller öttü inan ki! |