evvel-sizBoşluğu sarıyor kolları Yokluk Yoksunluk Yolsuzluk ki yürümesine engel Adımları kararsız ayakların talihine özenecek kadar beter hâli -I- Yar ucunda dururken Yâr ucunda dururken vedanın Diline yapışıyor damağı Susuzluk hücrelerini ele geçiriyor Sahiplenmediği sıfatların ah’ı tutuyor besbelli Ki hayat yaramaz çocuklar gibi oynarken zihniyle Bahçesine düşen topu patlattığı elleri sızlıyor soğuktan Vicdanı, en mat renklerle resim çiziyor ufkuna Tanrı eleştirir mi bilinmez ama Aklı bombardımanda Sağ çıkmak umrunda değil. -II- Vazgeçişler biraz da teslimiyet barındırıyor içinde Ve teslimiyet durulaştırıyor ruhu Benlik savaşlarının namağlubu çekilince sahneden Sonsuz siesta… Dinlen içindeki yokluğun huzurunda Dilenirken ellerin rüzgâra gizliden Gözlerinden düşen her resimle barış imzala Vakit varken. Dinen fırtınanın ardındaki manzarayla yüzleşmen için Daha erken. |
sevgimle her daimm.