Bahanem(sin)
Belki de benim en muhteşem,
En güçlü bahanemsindir. Yürümek için, nefes almam için. Bir ihtiyaçtan öte, Gökyüzünü hissedebilmem için. En sessiz bahanemsindir. Belki de; Kanatlarımı uçmaya açtığımda, Yükselmek için ilk bahanemsindir. Aydınlığın kalçasına vuramadılar, Gündüz nefes almayı bilemedi. Belki de gömülürken karanlığa diri diri ışıklar; Sen, suskunluğumun bahanesisindir. Senden yoksun oluşumun bahanesidir, Uzaktasın ya, ellerin yalnızlık sıçratıyor üzerime. Ve ben arınamıyorum sensizken... Bahattin BERKDİNÇ |