Anladım ki…Hasretin dondururken gözlerimdeki nemi, Anladım ki yokluğun dağlarda kar örtüsü. Sokaklar kudurturken içimde cehennemi, Anladım ki yokluğun aşka isyan dürtüsü. Maviyle yeşil hare el ele mâverada, Ebruli bir seherde harman olmuş şevk ile. Aşıklar divan durmuş bu sevdaya verâda, Anladım ki yokluğun gönül payeme çile. Yıkılmış intizarım çartanda pare pare, Saçların sarmalamış ruhumun çeperini. Çekilmiş can damarım, kalmamış bir usare, Anladım ki yokluğun dertlerin en derini. Felekler kavil etmiş sevdama bedel diye, Dönüp ağyâre sunmuş göğsündeki serveti. Kalbimde ayak izin, bana kalan hediye, Anladım ki yokluğun vuslatın kurban eti. Erol URAZ 25.01.2013 Eskişehir Hare: Bazı nesne, canlı, göz vb. de dalgalanır gibi görünen parlak çizgiler, meneviş Mâvera: Öte, görülen alemin ötesi Verâ: Dünyayı terk etme hali Paye: Rütbe, derece aşama İntizar: Birinin gelmesini, bir şeyin olmasını bekleme Çartan: Uçurum dibi Usare: Özsu Kavil: Sözleşme Ağyâr: El, elalem |