Aşk Hayatını KaybetmişDokunurdu gözlerime aşkın aydınlıkları; aşk sancağında beklerken! Sözcükler yetersiz kalırdı, gün ışıkları içinde aşkın nurunu anlatmaya… Daralırdı, küçülürdü gülüşlerimizin sığmadığı mekânlar O an nefes almayı beklerdi aşk, hayatın durmasını dilerdi tanrıdan… Faydasız, boğulurdu gözlerimizin önünde aşk Can çekişirdi, ruhunu göklerdeki bilinmezlere belki de toprağa teslim ederdi... Sahipsiz kalmıştı yürekler, birleşmeyi bekleyen o iki ten Yorulurdu sevgi sözcükleriyle büyüyen canlılar… İşte o zaman sabırsızlıkların başlıkları yapışırdı yaşam sevinçlerine Kirlenir, umutsuzlaşır ve sorgusuzluğun mermileri çakılırdı yüreklere… Yâr; karalara bürünürdü Yâren ise; kan kırmızı bir zehirle veda ederdi yaşama Anlamsızlaşırdı her şey, aşk gittiğinde onları da alırdı vakitsizce... Sarhoşlaşan mevsimlerin içinde kaybolurdu geleceğin içine inşa ettikleri o mutlu anlar!.. |