Nasılda zavallı güvercin kanatlı
Ürkek adımlarını atarken
Serçe kadar hafif serçe kadar hareketli yüreği
Sanki dışarıya fırlayıp patlatacak gözlerini

Oysa
Senelerdir emek verdiği bu fakirhaneye
Son kez
Girecekti bugün
Ve
Son kez bakacaktı ihanetin raks ettiği duvarlara
Gökyüzünün utangaç maviliği
Bir daha güneş ışıklarında yansımayacaktı odalara

Ayaklarının altındaki
Kavak ağacından yapılma zemin döşemeleri
Dudaklarından süzülürken son cümlenin damlacıkları
Bir daha gıcırdamayacaktı

Belki de
Bundan sonra hiç ama hiç ağlamayacak
Gözlerindeki son damlalara elveda diyecekti

Susacaktı kadın
Beline kadar uzattığı
Siyah saçlarını kemik tarakla tarayıp
Yüreğine sapladığı hançerle boynunun üzerinden keserken
Belki de hiç konuşmayacaktı bir daha
Suskularını geçmişine mezar yapıp
Son bir kez daha bakacaktı
Akşamın hüznü çökerken benliğine

Hayatının üzerine
Kaç çam kozalağı düşer bundan sonra
Bilinmez ama
Acı ve acımasız vaktin yağmurları
Genç
Fakat zamana yaşlı
Bedeninin üstüne çoktan düşmüş
O
Son müzik çınlıyordu kulağında

Dönülmez akşamın ufkundayım vakit çok geç