kederin mabedinden kan çıkar
sevince yalnızlığın sahibini
namlusuna sürülmüş mermi vedasını bekler içindeki karanlığın
militan düşlerin esiri bir çift göz yerleşir belleğine
zehir zıkkım olası aşk...
içinde uyuyan düşman sarılır nefesine
soluğunun açtığı yaradan
üfler dudaklarında biriken ateşi...
düştüğün derinliğin dibi yoktur
ellerini unutmussundur söktügün yerde yüreğini
tutunmak için nedensiz çabalara
veryansın edersin bin perişan
küfründür gecenin ortasında doğan ay
cesedini sunarsın yıldız yağmurlarına
kalan renklerin çamurlarıdır
yıkandığın...
kanatları demirden kuşlar okur şiirlerini
taklitçi şairlerin payesine takılır aklın
bulanık cümlelerde sövmek istersin

"şehirler dolusu terk edersin ayak izlerinde küçülür gölgeler ,avuçlarında kokusu ayrılığın"

içinde titreyen melun duygulardan köz
yüzüne çarpacak toprağın kokusunda
uzayan sonsuzluğun hayali
aklında taklitçi şairlerin payesi...
ilmeğini çekersin
boğazında tek düğümdür artık
kalemindeki
son söz...






YILDIZ