Geceler karanlık...
Gündüz zifiri..
Karanlık suretli güneş doğuyor ufuklardan.
Karanlık..Gölgeler karanlık
İnsanlığı arar yüzler,
Hali perişanlık..
Sevda çöller boyu uzak diyarlarda
Daglar kalmadı delinecek
Uykularım bölük pörçük
Göçük altındayım can...
Sevdam kurşun yarası,
Canım boğazımdan geçiyor
Darsuretli ’nefesim’ dağacında
Nefesim sıkılıyor boynumda
Sonra dudaklarım kanıyor seni
Dişlerimin arasında sıktığım mutluluk harflerını.
Can...sevdam kurşun yarası.
Yüreğimin namsulu karanlık
Kör düğüm sahneler kör
Caddelerden geçiyor bendim
Çiğnendi bedenim..
Satılık sevda pazarlarında..
Halim ahvalime sıgınıyor gece yarılarında
Pencerelerimin önü saksı dolu gül yüzlü güller
Güller ki gülüşlerini unuttu
Arar mazıyı geçmişi
Arar can...
sokaklarım kan.
revan...
Sevda uçurum gözlü bir yar da kaldı
Düşmeleri beni kanatan...
Uzak dur..
Uzak dur sevda bahçelerimden
Yakan yürek yanan ben
Ayazda kaldı duygularım
Duygularım ki..
Bir sala sesi kadar.
Yanar ağlar karalar karanlığına yas bağlar
Şimdiki sevdalar paslı aşk çenberi
Çenberiki
Çıkarılmış imanın cenberi
Cehennem kokulu bir zemheri
Yaz tadında baharlar
Lal düş dudagımdan
Düş ..Düş sürgünü duvarlarımın gölgelerine
Yansı bir ayrılık vakti
Şehrin yalnız sokaklı caddelerine..
Gölgelerimi yansı,
Zalim bir adımın, adım ucuna
Uçurumlarından düş beni
ucumdan kanıyorum sadece
Düş beni rüyalarımdan’Ey düşeş sancılar’

Serdar Özyanız