SARI MEVSİM
Bu kaçınca sonbahar içimden geçer
Son yaprak düşmeden anlatayım, Her mevsimin izleri düşer alnıma Güz rengiyle harelenmiş gözlerime bak Bir sarı yangın yakacak ellerini Tutmayı beceremedimse anla ki İçimin yıkık viranesinde çaresizliğimi büyütmüşüm Sende bitecek nefesimin son demi Yüreğim gibi bilirim Ama asmadılar gökkuşağına umutlarımı Az gri az da karayım Az mecnun az da fukarayım En çokta yitirenim Sanki biraz da o yaşlı ağaç Bir tomurcuk intihar ediyor çıplak dallarımda Henüz yağmur tanesiyle buluşmadan Anla işte yüzümün solgunluğunu Ben boynunu büken Kasım’mım Önce güneşi uyuttum içimde….S.G |