sana daha yakın olabilmek için
daha yakından bakıyorum fotoğrafına
kırılgan bir hal alıyor kemiklerim
öylece duruyorsun
bir tebessüm etsen alev alacak içim

kımıldasam yüzünü çevireceksin
derin bir nefes çekiyorum
bir bebek gülümsüyor içimde
saçların dalgalanıyor

tüm aşk filmlerini kıskandırıyoruz
derin bir ah çekiyor müzisyenler

gözlerine bakıyorum
ateş bahçesinde açan
siyah güllere benziyorlar
birer girdap gözlerin
kayıp şehirlerin giriş kapısı
sonra
onlar çil değil diyorum
onlar ömrü uzatan noktalama işaretleri

ve burnunun küçüklüğü yumuşatıyor içimi
kaşların ince işlenmiş hasır bilezikler
yanaklarınsa dağ
yamaçlarındaki meyve bahçeleri
boynuna gelince

.

.
boynuna gelince
tüm yıldızlardan geçip
bir sırra erişmişim
boynuna gelince
sırattan artık geçmişim




..
biraz daha yaklaşıyorum fotoğrafına
alnına bir öpücük koyuyorum
o saçma plastik kağıdın soğukluğu
derin bir yarık açıyor içimde
yuvarlanıyorum...
ağlıyorum...
yüzümü yakıyor gözyaşları
bense biraz daha yaklaşıyorum

ne çok yakışıyoruz anlatamam
ay nasıl gizleniyorsa gün vakitleri
cebimde duruyor fotoğrafın
her gece ayrı bir vuslat oluyor sorma
bunu da anlatamam
hayallerim uykuyu sokmuyor odama

sonra aklıma selam verip
gönlüme düşüyorsun
sen!
kanlı canlı sen düşüyorsun
tenin düşüyor
kokun düşüyor
saçların
ve gövdenle sen düşüyorsun...
düşünüyorum yoksun!
tüylerimi bir ürperti uyandırıyor





.
.
.




bir iç çekiş tutuyor beni
bir şişip bir inen balonlar gibi