Depremya kalbim bağırıyor da sarsıldım ya odam titriyor soğuktan bir yol sallıyor bana biri erzağım yok suyum yok imdat diye inlesem çatlayacak çatlayacak ne var ki bilmiyorum keskin kokular salınmış üzerime elim elimde çıplak yer yarığı gök yarığı böğürüyor tenhama sığışmakta olan sırtım kabarıyor ürktüm kıstım inkàrımın sesini isyana salınan tellerimi büktüm inandım! inandım! inandım! firavuna imrenmiş değilim fakat son hatıramdan iğreniyorum deprem olacak birden an be an bedenimden çekilecek ruhum gürleyen apartmanlar gürleyen asfalt gürleyen! korkuyorum.. korkuyorum.. korkuyorum!! |
baki olsun şiir ruhunuz...