zâyi bakışlarla ilişmek lilyum esrâra
unutmuş nicedir şefkati ense kökü
boş parmaklarda pasaportsuz geziyor paslı gemiler
köprülerde istif halde yalnızlık
gözler çekirdek çitliyor ufka karşı
adımlar safsata desenli


harcı haram dizeler yağıyor bazen
kelimeler bile ayak diriyor inatla
virgüllerle susturuluyor uzun cümleler
meşakkat çerağı gibi zarflanıyor kareler
tökezliyor imâmeye gelince ayaklar
ve düşüyor hatıra yine kahır yine gayda
bizden bozulduk bozulalı dargınız
ırgat gibiyim hâlâ yokluğuna
vurdumduymaz, arsız, suratsız hatta
yaşam maddî hasarlı râbıta!..



yozlaşmış geliyor nedense avuçlarıma değenler
ve daha bir akraba elem
giderek daha değersiz batıyor günler
söylenmek sözleri eskitiyor sadece
tuvalin arkasına sürüyorsun mavileri
siyah beyaz yazılırmış kayıp özneler
ala kargalar dalıyor gökleri
renklerin bile alayı gri...


en kötüsü kendini bile zamirlemek aynalara
hayli postmodern bir saklanmaç soğukça
fazla bonkör hissediyor insan kendini hayata
hep gergin halatlar oluyor aklında!
özlemek her defasında yenilmek kendine bir daha
tıpkı bir yargının infaz hâli
her eve dönüş
yaşam adına bir saklambaç daha
bir sorguya daha yaklaşmak
tek kârı, bir gökdeleni daha sobelenmeden atlatmak!



saçma sapan fikirlerle uyumak sonrası
paslı vagonlardan yeni yetme icatlar ihdası
bir sonraki günün faturası:

ne var dersen bu tasta
hayat biletsiz yaşam panaroması
bir nevî sevi çorbası
zaman pirinçle mercimek dansı
kaybettiklerin bahçede nadas
aşk yalancı yosma
sevi zamansız hasta!


işte her şey daha da karışıyor, için ısındıkça
tüm bildiklerin, yarım yalancı
tüm bildiklerin poşetteki sallama çay!
sevmek birinci çinko
hayat kazanmasız kumar

ve şansını fazla zorlama
aşk büyük ikramı ye!
sevi kaybetmeye tombala!..





ToprağınSesi




.