SOY ADIN KALDIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ’’ben babamın yuvarladığı çığın altında kaldım’’ (Nilgün Marmara)
Saçlarına karlar yağmış içinde ki mevsim bendeki gibi ayaz mı
Yüzünde ki fay hatları içimde ki depremin kaynağı Sen hala ana dişinle çiğnerken lokmanı benim yirmi altımda ağzımda diş kalmadı Galip kim, bu savaşı kim kazandı Benden çaldığın gençlik ömrünü mü uzattı Hangi bayram için sızladı Sofranda ekmeğini bölüştüklerinde mi beni sormadı Şimdi karşıma dikilip ’bir şeye ihtiyacın var mı’ diye sorma bana Benim çocukluğumda ihtiyacım vardı sana İdam sehpasına çıkmış bir gençliğin son arzusu gibi gelip gelip dikilme karşıma Ben yaşarken istedim seni yanımda Adının harfleri bile yok artık lügatımda Kimliğimin üstünde yazan adın kimliksizliğime şahit Koynundaki yılanın zehrine kanıp umutlarımı sen sattın Yıllar var gözyaşı dökmedim Neden, niçin diye tek sual etmedim Ellerin piçine Ata oldun da Beni niye piç ettin demedim Şapkanı önüne eğip de adımı kahpe etmedim Açlıktan öldüm de bir damla su dilenmedim Yâr bilip de kimseleri sevmedim Dost bilip de kimselere güvenmedim Hayatın yokuşlarını tırnaklarımla çıktımda Şu yaşıma geldim bir ’yoruldum’ demedim. Ben seni özlememek için ömrümden dokuz sene diyet ödedim Çaldığın gençliğime tek bedel istemedim. Sen sıcak bir kasığa yaslarken başını Ben kimsesizliğime kılıf dikiyordum . Çölün ortasında debelenmekte olan ruhun Mutluluk serapları görmesine izin vermedim hiç bir zaman Ve z/aman diyenlere harlı bir gülüş attım Herkes gözümden taştığını sanırdı Gebeliği elinde sonlandırılmış acılı bir anne kadar Sancılı bir sürgündü oysa yaşananlar Her şeyini sildim de aklımdan Soy adın kimlikte kaldı baba Soy adın kimlikte kaldı Suna A. GÜLSOY 09.12.2012 00:25 Yunus ÖZKAN’a değerli yorumu için teşekkürler. |