Tenimde kar yanığı izler saklı .Hüznüm saralalı çok oldu yüzüm Kasım’a dönük yüreğimse sana hep aralık.

İtiraf etmeliyim özlüyorum bendeki seni
Sen kendinde saklı gizli, hep ellerinsin
Bencil olmak lazım diyorlar aşkta
Senli yanlarından baktığımdan hayata
Sencilim bu yok oluşta
Adını andığımda çatallaşır oldu dilim
Küfür sıkıyor gırtlağımı
Soluğum kesilecekken
Tebessümün geliyor aklıma
Diriliyorum

Bana mesafelerden bahsederdin
Mecnun ne için aşmıştı çölleri
Ferhat’ın dağlarla derdi neydi
Başımı göğsüne yaslayıp yürek sesini dinlettiğin
O kadın ben değilsem kimdi
Senki benim tek gerçeğim olan gülüşümü ç/aldın
Söylesene
Şimdi başkalarıyla attığın kahkahalar helal mi sana
Kim bilir şimdi kimin nefesine kesilmektesin

Sen
Sevdanın ressamı
Beni siyaha boyarken
Yatağını hangi renkle süslemektesin
Şu bilinmezlikler hep muamma
Gece örtmeye yetmiyor suallerimin üstünü
Çaresiz
Susuyorum

Yine de
Kimseler yatmasın koluna
Kimseler söndürmesin sol yangınını
Hiçbir kadın almasın ağzına
Benim ’Bismillah’la andığım adını
Kirletmesin terini
Ojeli parmaklı, beyaz tenli şehvet tanrıçaları

Yağmur yağıyor ince ince
Çıkıp altında saatlerce kalsam
Temizlenir mi ruhum
Üstümden sıyrılıp akar mı acılarım
Silinip gider mi
Şu baş edilmez yalnızlığım
Bende iyiyim işte
Arada bir aklımın kapısını çalıyorsun
bir bakıyorum yine yoksun yine yoksun
Yine belli ediyorsun yara/mazsın

Suna A.Gülsoy