Kıyamet
İçinde koptuğudur kıyamet, aşkın.
Kaybolmuş ruhların hengamesidir, Her biri esirdir bir başka bedende. Gözleri yorulmuş, soğumuş cesetlerde. Kıyametin adıdır yok oluşun ellerimden, Geçmişe hesap bulur her aşka yeltenen. Maziyi kucaklar, avuçlarına döker acıları, Sema anlar, yaşlardır yağmura zulmeden. Kirpikler parçalanır arifesinde kıyametin, Sanıyor musun kıymetini bilen yok gidişinin... Soğuk enkaza gömülü seyreder olup biteni, Kıyametin gündüzü söyler kaybedilenin ihanetini... Varlık, varken yok... Ses. Kulak duymaz. Mana, anlamından yoksun. Işık. Göz görmez. Kızıla kaçar gökyüzü, zerre seyredilmez. Vahadan bir kuyu, su bulunur, o da içilmez. Bahattin BERKDİNÇ |
güzel
öğretisi olan bir şiir...