Dilimin armonisi hep sola yalpalamakta...
unutmaya yüz tuttu
dilimdeki şimşek vurgunu ağıtlar yaşanmışların ardı sıra adımlayarak koşuyorum kuzeyden güneyden dar geçitten mezapotamya’dan gerçeklere ay yağmurları indirmeye çalışsam da yüreğimden kayıp gidiyor... vicdanım irinli acılara tahammülsüzlük göstermekte çürüyor artık sessiz sedasız mücadelesiz kalıyorum ben nasıl baş edeceğimi bilmiyorum şarka gitsem acaba aklım gelgitleri kabuk bağlar mı uykularımda bile esmer düşleri sayıklar acizliğim misketleri elinde olan çocuklar çoktan öldü ben hala saklıyorum yüreğimin sinsi acısını ve ... üstüne naylon brandaları çektim, imgesiz taze ölümlere onlar onurlarını hiçe sayarak gittiler şimdi sokaklar yitikler için, dillerinde dua söylevi bazen insanı Allah sınarmış imtihan bu muydu acaba.. yıllar geçtikçe kendimi daha çok dinlemeye başladım sorgulayarak sizler değil miydiniz göz gördükçe yaşlanır çocuklar büyüdükçe azalır diyen evet ... artık dağların kokusu ıramış buralardan çığırtan bir el alıp götürmüş mavinin ardındaki kuytu yanlızlığıma.. nefes aldıkça kirleniyor ak güvercinler çünkü biz maviyi karakalem çizgilerle siyaha boyadık... ben artık şehir efsanelerinin yazıtlarına bir cümle daha eklemeye muktadil.. inaçlarımız suretsiz oldu düşlerimizin satırlarına çığ düştü. özgürlüğünü kaybetti, safran sarısı köleliğime. duraksız geçtim artık varolduğum dünyanın kıyısından dilsizliğimi çoğaltarak yüzümü kapatıyorum gözlerinde. azalan yanımın ölü çocuklar olduğundan emindim kayıp ırkımı terk ettim bu yüzdendir, ______________ dilimin armonisi hep sola yalpalamakta.. Sermin Çınar/İzmir sevgili deniz pınar şiirime nefes olduğun için teşekkürler yüreğine... Şiirimi güne getiren seçki kuruluna teşekkürler...yüreklerinize selam olsun |