zamansızlık
Makineler düşüyor gökyüzünden
ve ben kanepeye uzanmış üzerimde pijama şiirler okuyorum uykusuz duvarlara. Pusulayı döndüren kutuplar arası bir şey sarmaşık dallarını kavuşturan. Ağlatan bir yokluğu kabulleniş uykusunda söyler yıkanmış ağzıyla ağlara doğru yüzen balıkların şarkısını. Soydukça güzelleşen kadın boynunda atar gülün kırmızı nabzı. Ellerime şefkatle saplanmış parmaklarım ucunda akan sayfalar hareket halinde ve ben kanepeye uzanmış üzerimde pijama şiirler okuyorum uykusuz duvarlara. Ne muhteşem gece Ne muhteşem şiir Ne muhteşem zamansızlık Ve ne muhteşem ben! |