“asıl aşkın özgürlük olduğunu babamdan öğrendim ben”

Dilimde iç geçiren bir rüzgar üşüttükçe
Kirpiklerimin eşiğinde ırgalanıyor damlalar
Hüzün bir muska misali boynumda
Doğum lekesi
Alın kırışığına ömrümün
Resimler çiziyorum….







Ben Karadağ aşiretinin
Dördüncü oğlunun
Üçüncü çocuğuyum...
Ben hayatı
Saklambaç sanan
Şehir şehir dolaşan
Bir ağanın kızıyım...





Soy ağacım Kafkaslar
Şivemden beslenir zılgıtlarım
Lakin
Ay penceresinde yıldızını severim toprağımın…





Belayla yoldaş çocukluğum
Ardına saklandıkça babamın
Annem "geç kalma
Ve sakın kimseyle konuşma,
Babanın adını verme " tembihinde
Ağlayamazdım ben anlayamadığım gibi
Yüzümü yere döküp susardım çığlık çığlığa körpe adımlarıma...
Sormadan neden niçin…





Büyüdükçe, anlamı büyüdü yüreğimde
Kan vardı ortada
Düşmanlık,
Hasmım varmış üç- beş!
Katran kara düşünceler
Korkusuyla yaşadığım, onca günler
Bu yüzden çocukluğumu bilmedim ben
Bu yüzden göçmeni rüyalardan sıçrardım ter kan
Şimdi yüzleşiyorum topraklarımla...
Küs olsam da yıllarla...




Babam,
Koca yürekli
Yeşil gözlü tek sevdam
Elleri nasır
Yüreğinde nasırdan hasır
Alnı keder yongası
Değmemiş saçlarına sevda rüzgarı
Aşireti adına düştüğü
Yürek belası...
Gençliğini bilmeden
Tıkanmış heva heves yutağına sinsice
Yakılmış bir hayat
Müebbet gölgesinde
16 yıl sustuğu
Işıksız dünyası var...



//Kekem zindan
Kekem Zehra
Kekem ah!!//





"Kızım" derdi Kekem,
Mayınlı bir tebessüm,
Acıya meyleden gözleriyle
"Serhatta akşam olsa da
Nasibi tükenmez kargaların
Su uyur düşman uyumaz kızım,
Ne yapalım işte
Alnımızda kavga durdu bir kere
Ya öleceksin!
Ne şehit ne gazi
Cahilin hüküm tezi,
Ya da öldüreceksin!
Yaşamak için,
Sonra vicdanına yenik
Bir gün bir yerde
Sende öleceksin
O zaman,
Dokuz tatta altında titreyecek
Leblerin...
Bilsen nasıl yanıyor hem of ki
Nasıl yanıyor katre katre yüreğim...
Bu yüzden uykusuzluğum
Her gece darağacı gölgesindeyim..."




Ben yasaklı bir çocuğum
Arka mahallede oynamadım hiç
Bir ip gibi dizildi boğazıma yaşamak çırpıntısı
Öğretmenimden başkasına
Babamın adını söylemedim.
Anladıkça bulandı insan ve nefes
Algılamak marifetse,
Yüreğim ölüm –yaşam çizgisinde kısık s/es...





Melül gölgesinde babamın
Kaşlarının işaret ettiği yerde durdum hep
Anadolu’nun her yanında ayağım
"babam öldürülecek" diye durmadan sızlanan yüreğime
Bastırıp ellerimi dualar sürmeledim
Yani silahın yankısını tanıdım
K/alemden önce...
Ben Karadağ’larda doğdum
Hiç olmadı çocukça türküm
(Ç)alındı bez bebeğim
Masumiyeti (ç)alınmış bebelerdik
Yıllarca Töre gölgesindeydik...





Şimdi büyümeyi bilmeden
Soğuk lahit önünde titriyor dudaklarım
Babama dualardan yorganlar denkleyip
Susuyor yüzüme avuçlarım…

Acı bilgi: Tek pusulası babasının bileklerinde ki pranga iziydi,bu yüzden ömründen öteye taşımadı hiçbir çizgiyi…