Kederimin ederi yok.

Pencereme uğramıyor artık sesini çalan rüzgar

Dönmüyor gülümüzün rengarenk kanatları

Kanaya kanaya içiyor suyu balkona konan yusufçuklar, kumrular…




Martılar mı?

Onlar bize hiç uğramadı, uğramıyorlar

Sizin semalarınızda takılıyorlarmış,öyleymiş

Entarileri varmış bir yanı gelinlik bir yanı kefen

Ve çığlıkları…kulakları sağır eden.




//Bundan mıydı hassasiyeti kulağınızın ümitvar sözcüklerime?

Biliniz, affedildiniz peşinen//




Kucağıma koyduğunuz o ölü bebeği sallarken ben

Aklıma geliyor söylediğiniz ninniler

Sahi, ne güzel sesiniz vardı acıyı resmederken!

Müziğin baştan çıkardığı bir ruh varsa benimdi

Aklımı çelen bir ses varsa sizin

Günahkardınız biraz bu noktada

Yine de affedildiniz bir kez daha.




Aslında;

Siyahı fazla kaçmış fotoğrafların beyazına odaklanmıştım

Eser miktarda sevinçten yaratılmış bir şaheserdi çizdiğim resim

Hayalperesttim, gerçekçiliğinize tezat.

Haklıydınız kahretsin!

Gerçekti ölüm, yaşamak kadar.

Ben sustum kalbim söyledi sonra : y a ş a m a k a r

u t a n ı y o r u m.


















www.youtube.com/watch?v=ld5BXYzjmYw&feature=related