O Kadın
Bana uzak kendine yakın o kadın
Güneşi almıştır şimdi penceresinden şafakla Gözleri açılmış, saçları uyanmıştır Sonbahar’ın en güzel günlerine yaslamıştır bakışlarını Dolabı açılmış Suyu uyanmış Sofrası kurulmuş Karnı doymuş mudur ? Bilmiyorum ! Nergis kokuyordur teni Saklar hep gözlerini yürürken Gülüşünde bir ütopya taşır kimselere belli etmez Yüreğinden ansızın bir deniz geçer Vapurlar, insanlar, martılar geçer Geçer o sevda yüklü duruşundan günler ve saatler Dudaklarına tebessüm Yüreğine umut Ellerine hayat Ayaklarına yol değmiş midir ? Bilmiyorum ! Derken akşam olur Avluda kırık bir dal Sokakta evsiz insanlar Karanlıktan korkan çocuklar Bütün kent kayıplarını onunla bulur Ve onun yüreği işçiler kadar yoksul Gecesine huzur Gözlerine teselli Başına yastık Bedenine uyku gelmiş midir ? Bilmiyorum ! İşte ben bu yokları hiçbir yalanla paklayamıyorum Bak şimdi omuzlarımda Dakikada altmış ölümün ağırlığı var Kendini bir aşkın kucağında Ve aşkı ölümün yamacında yaşayanlar anlar beni Pas tutan sesimi Saçlarımda ağaran günleri !.. |
tebrik ederim
saygılar