Yoksuldu yaşantımız, fakir bir aileydik Güller yetiştirirdik pencerelerimizde Unutmuştuk gülmeyi, çekilmez bir çileydik Aç yatardık çoğu kez, üzülmezdik gene de Bir adam geldi eve, bilmiyorum neyimdi Annemin çocuğuydum, o benim her şeyimdi…
Bir adam vardı evde, üvey baban dediler Bir işte çalışmazsam, her gün beni döverdi Hiç sevmiyordu beni, annemle evliydiler Her akşam içkiliydi, annemi çok üzerdi Bir gün büyürsem eğer, dövecektim adamı Bırakmazdım elinde, alacaktım anamı
Bir adam vardı evde, hastalıklı biriydi Muhtaçtı bakılmaya, vücudu dermansızdı Yataklara düşmüştü, lakin çene diriydi Sanki evin sultanı, ne var ki fermansızdı Tutsaydı çenesini, sokağa atılmazdı Herkes bilse aslını, lafımız yapılmazdı…
Adam evden gidince, dünyamız bize kaldı El ele verip gene bulduk huzurumuzu Ayakta kalmak için, iş güç bir telaş aldı Hatadan ders aldık, gördük kusurumuzu Üvey baba sığıntı, mutluluğu bulamaz Hiç kimse darılmasın, zorla güzellik olmaz
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Üvey Baba şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Üvey Baba şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Adam olsaydı yüreğini sevmeye sevilmeye açar gönüllerine taht kurardı.Her ne kadar kimselerinin mağduriyetinden hoşnut olmasamda herkes layıkını bulunca hakkın adaletine daha bir inancım artıyor. Olduğu gibi bize yansıyan ve pek çok gerçeği içinde taşıyan şiirin için kutluyorum değerli kardeşimi.
Küçüçük bir yavrunun annesiz veya babasız kalmasına hiç bir yürek dayanamaz. O gerçek babanın yerini doldurması gereken üvey babanın ,önce alacağı sorumluluğu tartarak ,çocuklu bir kadınla evlenebilecek kadar kararlı olup olmadığını tartması gerekir. Tabi annenin de. Allah hiç bir yavruyu anasız babasız bırakmasın. Saygılarımla.
Yoksuldu yaşantımız, fakir bir aileydik Güller yetiştirirdik pencerelerimizde Unutmuştuk gülmeyi, çekilmez bir çileydik Aç yatardık çoğu kez, üzülmezdik gene de Bir adam geldi eve, bilmiyorum neyimdi Annemin çocuğuydum, o benim her şeyimdi…
Bir adam vardı evde, üvey baban dediler Bir işte çalışmazsam, her gün beni döverdi Hiç sevmiyordu beni, annemle evliydiler Her akşam içkiliydi, annemi çok üzerdi Bir gün büyürsem eğer, dövecektim adamı Bırakmazdım elinde, alacaktım anamı
Bir adam vardı evde, hastalıklı biriydi Muhtaçtı bakılmaya, vücudu dermansızdı Yataklara düşmüştü, lakin çene diriydi Sanki evin sultanı, ne var ki fermansızdı Tutsaydı çenesini, sokağa atılmazdı Herkes bilse aslını, lafımız yapılmazdı…
Adam evden gidince, dünyamız bize kaldı El ele verip gene bulduk huzurumuzu Ayakta kalmak için, iş güç bir telaş aldı Hatadan ders aldık, gördük kusurumuzu Üvey baba sığıntı, mutluluğu bulamaz Hiç kimse darılmasın, zorla güzellik olmaz
11 Kasım 2012 Şair Kemal Paracıkoğlu(Kemnur)
Hayat işte böyle herşeyi görebiliyor insan, kurtulmuşsunuz demekten başka ne gelir elden şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.
Adam evden gidince, dünyamız bize kaldı El ele verip gene bulduk huzurumuzu Ayakta kalmak için, iş güç bir telaş aldı Hatadan ders aldık, gördük kusurumuzu Üvey baba sığıntı, mutluluğu bulamaz Hiç kimse darılmasın, zorla güzellik olmaz
üvey babadan bunlari beklemek normalda ya öz babadan? karisini göz kirpmadan kapiya atan,cocuklarina sahip cikmayan bir babaya öz baba denilirmi? yüregine saglik abicim.Ciz dedi yüregim.Allahim bu durumdaki insanlara sabir versin insallah.saygilar
ÇOK ÇOK HAKLISINIZ ÜSTADIM. ANNE VE BABANIN YERİNİ HİÇ BİR ÜVEY ANA VE BABA TUTAMAZ.KİM NE DERSE DESİN. HA KİMİ ÜVEY ANA VE BALAR DA İYİ OLUYORMUŞ AMA NEREYE KADAR. ORASI BİLİNMEZ TABİİ Kİ... OKUYORUZ, DUYUYORUZ NİCE ÜVEY ANA VE BALARININ ÜVEY EVLATLAR YAPTIKLARINI, EŞLERİNE YAPTIKLARINI. DEDİĞİNİZ GİBİ ZORLA GÜZELLİK OLMAZ. SAYGILARIMLA...
KÜÇÜK OZAN tarafından 11/12/2012 8:04:45 PM zamanında düzenlenmiştir.
Üveyin özü olmaz diye bir atasözü vardır ve atasözleri hep yaşanmışlıklardan sonra deneyimlerden sonra ortaya çıkmıştır İstisnalar vardır mutlak ama bana görede Üveyin özü olmaz olsada istisnadır.. Baba kavramı koruyan kollayan inanılan güvenilen varlık.. Ve bu kavramı yerle bir eden şiirde ki üvey baba vay haline o çocuğun dedirtti ki bana çocuklar benim en hassas noktam.. Şiirde önemli bir şey daha vardı bilinmeyen hayatlar hakkında verilen yargılar.. Ne kadar kolay yargılıyoruz hayatımızda birşeyleri.. Bir kadın düşündüm daha sonra eve her gece içkili gelen çocuğunu çalışmadığı zaman döven bir adama neden katlanır neden yürür bu evlilik tüm bu eziyete rağmen.. Sadece kadın o adam olmadığı zaman ya sokakta kalacaktır ya aç işte bu yüzden çekilir böyle evlilikler önemli bir başka yaraydı şiirde anlatılan.. ya yine çok şeydi be üstad bu şiir.. yürek sesinizi yürekten kutlarım saygım her daim..
Yaşanan, ekonomik özgürlüğü olmayan bir kadının dramıdır aslında. Çocuk gözüyle baktığımızda kadın için problem olanın daha çok çocukları etkilediğini görüyoruz. Baştan aşağı problem yaşatan bir öykü. Bence bu tip evliliklerin mutlaka problem yarattığı bir gerçek. Saygılar
Adam evden gidince, dünyamız bize kaldı El ele verip gene bulduk huzurumuzu Ayakta kalmak için, iş güç bir telaş aldı Hatadan ders aldık, gördük kusurumuzu Üvey baba sığıntı, mutluluğu bulamaz Hiç kimse darılmasın, zorla güzellik olmaz
konu anlatım o kadar içten ve güzel ki kalemini gönülden kutluyorum can dostum sevgi ve saygılarımla
Yoksuldu yaşantımız, fakir bir aileydik Güller yetiştirirdik pencerelerimizde Unutmuştuk gülmeyi, çekilmez bir çileydik Aç yatardık çoğu kez, üzülmezdik gene de Bir adam geldi eve, bilmiyorum neyimdi Annemin çocuğuydum, o benim her şeyimdi…
Bir adam vardı evde, üvey baban dediler Bir işte çalışmazsam, her gün beni döverdi Hiç sevmiyordu beni, annemle evliydiler Her akşam içkiliydi, annemi çok üzerdi Bir gün büyürsem eğer, dövecektim adamı Bırakmazdım elinde, alacaktım anamı
Bir adam vardı evde, hastalıklı biriydi Muhtaçtı bakılmaya, vücudu dermansızdı Yataklara düşmüştü, lakin çene diriydi Sanki evin sultanı, ne var ki fermansızdı Tutsaydı çenesini, sokağa atılmazdı Herkes bilse aslını, lafımız yapılmazdı…
Adam evden gidince, dünyamız bize kaldı El ele verip gene bulduk huzurumuzu Ayakta kalmak için, iş güç bir telaş aldı Hatadan ders aldık, gördük kusurumuzu Üvey baba sığıntı, mutluluğu bulamaz Hiç kimse darılmasın, zorla güzellik olmaz
11 Kasım 2012 Şair Kemal Paracıkoğlu(Kemnur -------------------------------------------------------
Ne kdar güzel bir şiir bu sevgili adaşım. Yaşamımızdan en acı, en ilginç, her zaman hepimizi derin derin düşündürmesi gereken toplumsal bir yaramızı harikulade ve olabildiğince kapsamlı, belağatla yansıtmışsınız. İşte şiir böyle, güzel bir üzüm salkımındaki taneler güzelliğinde ve tadında yazılmalı. Böyle yazılmalı ki toplmsal sorunlarımız, gereken ayıktırma, uyarma işlevini yapsın. Bu süreçlerden ve aşamalardan sonra, artık böylesi aydın çabasına çok ihtiyaç var. Aydınlarımıza çok iş düşüğyor değerli kardeşim. Aydın ve toplumcu insana, toplumu aydınlatan cesur ve inançlı insana, bu ülkenin cenetten farklı olmadığını insanlararımıza yansıtan, şair ve sanat ebaplarımıza çok ihtiyacımız var. Seleflerimiz bunu başarıyla yapmışlar, onlara karşı surumluluklarımız, sonsuz vefa borcumuz var. Bizlerde yapalım can kardeşim, yüreğine yetkin kaleminize sağlık. Çokça sevgim ve esenlik dileklerimle kutlayıp selamlıyorum seni. Kemal Polat
Yoksuldu yaşantımız, fakir bir aileydik Güller yetiştirirdik pencerelerimizde Unutmuştuk gülmeyi, çekilmez bir çileydik Aç yatardık çoğu kez, üzülmezdik gene de Bir adam geldi eve, bilmiyorum neyimdi Annemin çocuğuydum, o benim her şeyimdi…
Bir adam vardı evde, üvey baban dediler Bir işte çalışmazsam, her gün beni döverdi Hiç sevmiyordu beni, annemle evliydiler Her akşam içkiliydi, annemi çok üzerdi Bir gün büyürsem eğer, dövecektim adamı Bırakmazdım elinde, alacaktım anamı
Bir adam vardı evde, hastalıklı biriydi Muhtaçtı bakılmaya, vücudu dermansızdı Yataklara düşmüştü, lakin çene diriydi Sanki evin sultanı, ne var ki fermansızdı Tutsaydı çenesini, sokağa atılmazdı Herkes bilse aslını, lafımız yapılmazdı…
Adam evden gidince, dünyamız bize kaldı El ele verip gene bulduk huzurumuzu Ayakta kalmak için, iş güç bir telaş aldı Hatadan ders aldık, gördük kusurumuzu Üvey baba sığıntı, mutluluğu bulamaz Hiç kimse darılmasın, zorla güzellik olmaz
11 Kasım 2012 Şair Kemal Paracıkoğlu(Kemnur)
Harika bir anlatımdı, beğeniyle okudum Kalemine yüreğine sağlık, yürek sesin hiç susmasın Saygılar selamlar
dayanıklı insan" olmak için müthiş bir deneyimdir ya insan için, yine de bir çok yanı hep zayıf bırakır babasızlık… Yaşam; hep arayışlarla, bir şeylerin peşinde koşmayla, bulduğunu kaybedip, kaybettiğini aramayla iç içe olan bir koşuşturmaca değil midir aslında?
Adam evden gidince, dünyamız bize kaldı El ele verip gene bulduk huzurumuzu Ayakta kalmak için, iş güç bir telaş aldı Hatadan ders aldık, gördük kusurumuzu Üvey baba sığıntı, mutluluğu bulamaz Hiç kimse darılmasın, zorla güzellik olmaz
evett zorla güzellik olmaz tabiki çok güzel anlatımdı çok güzel saygılarımlasınız herdaim
Sevgili kardeşim.Şiiriniz canımı acıttı.Annem üvey baba elinde büyümüş,sonra evlatlık vermişler.Anasıda hiç sesini çıkarmamış.Ama iki kız çocuğununda ahı tutmuş.İkiside çok çekti.Gerçi ne üvey babalar üvey analar var aslından çok iyi.Benim kızımda ayrıldı.Şerefsiz ihanet etti kızıma Torunumu o kadar gel gör dediğimiz halde ahlaksız gelip görmedi.3.seneye girdi.Şimdide Amerikaya gitti biraz zor gelir canı çıkası.iOlan çocuklara oluyor.Görüşseler hiç önemli değil görüşülmeyince çok zor.Allahım,güzel Allahım kimsenin çocuklarını yabancı ellere teslim etme .Anasız bırakma ya Rabbim.
Sevgili kardeşim. şiiriniz çok güzel ve çok anlamlıydı.kutlarım.puanım tam. şimdi şiirinize ve yorumumu uygun iki güzel söz ekliyorum.hoşçakalın.
ANA BABA HAKKI
Ana Baba hakki ödenmez Ne kadar dua etsen yetmez Sirtinda Kabeye götürsen Onlarin duasini alamayinca hak ödenmez
Beddua alma sakin onlardan Seni dokuz ay tasiyan Anan Gece uyumadan sana aglayan Aman ölme diye göz yasi akitan
Baban yaz kis demedi Sirtinda hamallik yapip Eksik etmedi senin ekmegini Calismakta bir ibadet dedi
Büyüyünce sen ne yaptin Bugün sende calisma cagindasin Ama her gece bir bardasin Hala daha Babanin eline bakmadasin
Allah yolundan haberin yok Icabinda Anana Babana isyanin cok Sütün harammiydi ne bu hal Sen Müslümansin böyle kal
Saclarin omuzunda utanmiyorsun Kulaginda küpe ne anliyorsun Koynunda kizlar zinaya gidiyorsun Bu durumda anlatsana ne buluyorsun
değerli yorumunuza ve paylaşımınıza çok teşekkür ederim... insan kesmece karpuz değil ki, içinin olgunlaşmışlığını kontrol edebilelim... insanın, kendinden nefret eden iki evladın varlığından haberdar olarak yaşaması, ağır bir cefadır... o iki evladı akılları bali oldukça ve gerçekleri duydukça nefretlerini büyüteceklerdir... aslında kızınız onlara üvey babslık hissi yaşatmasyacak kişiliği oturmuş birisiyle evlenivermiş olması ne iyi olurdu... saygılar
sizin kjişiliğinizi az çok algılayabilmiş ve bu nedenle size çok saygı duyan biriyim... gönlüm her türk kadınının sizin gibi olmasını diliyor...SAYGIYLA
ekonomik özgürlükleri olmayan kadınlar ne yapsınlar... onun için kızlarımızı ne yapıp edip meslek sahibi yapmalıyız... üvey babalığın sökmediği haller ancak böyle bir ortamda yaşanır... yoksa, bir erkeğin eline bakıyorsan yani, seni eş değil köle olarak değerlendirme hakkını görür kendinde... bence bunu böyle gören erkek oranı bizim ülkemizde haddinden fazladır... özellikle okumuş erkeklerde, kelli felli adamlarda bu oranın daha da yüksek olması ise içler acısıdır... saygıyla
Olduğu gibi bize yansıyan ve pek çok gerçeği içinde taşıyan şiirin için kutluyorum değerli kardeşimi.