Epitaph - 1 / Düş Farkıydı Uzaklığımız /
Ben güneyindeyim bu aşk’ın
Sen ise kuzeyinde Üşütebildiğin kadar ısıtamıyorum işte -Keşke sadece abartsaydım seni de bu kadar yüceltmeseydim yüreğimde - EPİTAPH-1/Düş Farkıydı Uzaklığımız/ Kalbim zihnine sadık bir hamal Ağırlığınca acı yüklü Sen öldürülemeyecek kadar kutsalsın bende Ben ise sende yaşatılamayacak kadar isyankar Neresinden tutsam bu hayatı elimde ucuz bir intihar yani Cesedine kadar aşk kokan Halen özümde ,rüzgarların saçlarında konaklattığı aptal bir huzur var Zamanı kundaklayan Sinsi planların altına kazıyorum adını Kabullenilmiş gidişine inançsız dönüşler yazıyorum,utanarak Mevsimlerin en yeşil kanıyla bulanan geçmişi kendi ayıbım Ağardığın yapraklarla ötründüğüm zamanı ise yeni bir hayat kabul ediyorum Umuden emekli Suçunu hatırladıça ağlayan her çocuk misali Tercüme edilebilen acılarımı sesten ayıklayıp Dudaklarımla yeniden öğrenmeye çalışıyorum gülümsemeyi -Kendim ,kendine bile uzunca bir süredir gayri samimi- Bulutlarınla cilveleşen toprağın tadına yerliyim artık Buruşmaya hallenen ağzım yağmur duasına çıkıyor her sabah Oniki’nin hayatın yarısı olduğuna inanan hesaplamaların gölgesinde Yani umutsuzluğun tam ortasında bile buluyorum mutlaka güneşi ıslatacak bir oyun Küçük şeyler sevip büyük hayaller kuruyorum Gerçekleştikçe küçülen Cesaret bir yaşama biçimi Ve mükafatını taşıyor her ağacın dallarında ,tatsız Bir kartalan döne döne yükseldiğini izlemek korkmaktan daha önemli artık İçimde bir yıldızla yokolacağımı bilmenin huzuru Kavgalarım da küçüldü ,fakat Bedenimde açılan yaralar kolay kolay kapanmıyor artık Büyüdükçe onlarıda seviyorum Dünya’nın tasarruf amaçlı söndürdüğü lamba en büyük kederim şimdilerde Güneşe duyduğum hasret ışığa olan öfkemi doğurdu bu yüzden Çiçekleri ölümsüz Mevsimleri ölü Karanlığı ise üzerine gidildikçe büyür sanıyor küçülen umudum Yokluğun değil yoksunluğun kollarında aç kalıyorum hep İçimde sürekli yarım bırakılmış masalları tamamlayabilme telaşı -Düşleyebildiklerimi unutmazsam şayet,ilerde bütün çocukları ben uyuturum Kağıttan gemilerim Gözlerinin denizi Batıyoruz yani her gece sende Ve arık martıların’da leş yiyebileceğini biliyoruz Ki çizilmesi imkansız olan resim Zincir ve köle arasındaki bu yüce bağdan başka ne olabilir ? Güneşli fakat gri bir gökyüzüyle paralel Yalınayak ve yüzükoyun yatan mavi bir uçurum |
Herkesin hırsı bu olmalı
-çocuklar-
uykusuzluktan sağa sola çarpıyor...
Teşekkürler şiire.