Ana yüreğimin ağıdı...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın yüreğimdeki bitmeyen yarasın çocuk...
sen hala büyümedin’mi çocuk ?
tıka basa hayallerle doldurulan yaşamın kıyısında. bedelsiz bir yafta asmışlar boynuna yürekler yurtsuzlukta yakılmış birgün kavuşacak toprağında yok düşüncelerim çürüyor çocuk cesetleri gibi şiirlerimi sizler için dağlara örttüm pusatsızım el değmemiş cürmümle boğazıma kadar siz çocuklar nefes alışımda pas kokusu iliklerime kadar çürüyor düşüncelerim size yetişemeden yanık kentin sokakları sizi gizliyor anne ninnisiyle uykuya gebe hallerde oysa nelere tanıklık ettiniz ölü bedenlerin sübyanları geceler gizledi sinsice. mezarlar öbek öbek havale edilmiş vatansız bırakılan toprakların hasatı gibi sen ölüm griliğinde gene sessiz kal senin için intiharı düşünsem techizatsız bütün ellerim gönlüme yükledim ölü çocukların ak ellerindeki toprak tozlarını kan olsam su olsam temizlermiydim ? katran karası tırnaklarındaki delilleri. parçalanmış bir rahmin acısı gibi gelirdiniz aklıma, elzem firari sanduka içinde ceset her dağılmışlıkta,ninni sesi kulağımda makberi ses iniltisinde kulağımdaki aksi hey hattt,heyhatttttttttt... gözlerime mil çekmeye meyyal sancılı yüreğim yargısız infazların bekçiliğinde susmayı hazmedemiyor a-maa gözlerim dilim kanıyor anlatmaya dair herşeyi en çokta çocuk yanlarım ________________________________ yangın yeri... Sermin Çınar/İzmir |