-Mâi gece cam kenarına bırakılmış günler gibiyim

Uyum yer değiştiriyor
Gizil şiddet boşluğunda azarlanmış
Şüpheli soru
Parmağımı yiyor

Bilinmezi yüzen yoksul güncelere
İkindi gölgeleri diz çöken
Ayinlerim var

Bir de
Yorgunluğumu unutturan
Boşluğunda kendisini dinlediğim
Yoksunluğunu paylaştığım
Çarmıha gerilmiş İsa Mesih

Ağrıyan çağ
Geri tepilen şehvet
Ve uçukluğu gaz yağıyla ateşlenmiş
Sözcüklerin bozulmuş mahzeninde yitik
Kendini ürettiği
Ben vardım


Bu adamı tanımazsınız
İhtilali durmadan eksik
Çalkantılı akşam kalıp kendiyle
İsimler denizini yüzer

Anlaşılmamış korsan gözleri
Isındıkça açılır
Saksısında lale, nergis solar
Gözleri dolardı

Kaş seğirtince
Geviş getiren güdü
Kireçle söndürülmüş o yazı
Utanırdı..

Kaç kişiliğim
Oturup bir güzel konuşalım
Nedir altıncı kat çığlığına asılı bıraktığım!

-Yoruldu parmak izim duvarı aşındırdı ve kaldı

Ey ben!
Kol gezen sızıntı!
Dövülmüş bir sığınakta kendini gerdirirken
Burun buruna alışkanlığımın eşitsizdir altı
Yitirilmiş duygu
Kopan sinir
Ve Şiirin ötesinde henüz açılmamış
Darbeler kaldı

Döngü bitti


Sonra
İçimde iktidarsız bir ceset
Macera arar
Karışır kalabalığa
Kıyarız Kabir nikâhını