değileğer bir düş kurarsan kendine kırmızı kalem kutusu olsun adın yazılsın o ağacın gövdesine oradan yol alacaksın ilk yaza doğru dağılacak saçların koyu kopkoyu lacivert objektif kaç kez zaman duracak . ama, ama öyle hiç olmadı gökyüzü yavaşça karanlığa meyilli uzakta gürültüler ilk harf bırakmış kendini fildişi piyanonun üstüne diyaframdaki çığlık o lanet olası uyumdan korktu korkunç tuş sesleri yankılandı gecede kesti parmaklarını gözkapaklarına doğru ve öyle bir rüzgar esti ki eğildi palmiye ağacı deniz alabildiğine hırçın sen hırçın ağladım ağaç soydu kabuklarını yağmurun altında rüzgar yok oldu biz yoktuk . Aysu |
bezen bu yağmurlara ihtiyacımız olur...