YORULDUM...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Öyle yorgunuz ki...
Kıyımı reva gören canilerin fendinden Vefayı silip geçen ihanetten yoruldum Gurur sağanağıyla nasıl geçer kendinden Yalandan medet uman zihniyetten yoruldum Menfaat zinciriyle kenetlenen canlardan Namusu töre sayıp akıtılan kanlardan Nice masum çocuğun gömüldüğü anlardan Beyinleri yıkayan cehaletten yoruldum Zora düşünce ağlar bugünün insanları Timsah gözyaşlarından oluşur lisanları Merhamet gösterdikçe büyür ün ve şanları Küçüğü büyük yapan adaletten yoruldum Mayınlardan kaçarken mermilerle vuruldum Bozuk bir saat gibi her gün hüzne kuruldum İsyanım seldi önce, artık ben de duruldum Huzura ödediğim kefaretten yoruldum SEDAsız kalışlarım şaşırttı ürkekleri Cesaret buldu hemen taşlaşmış yürekleri Karartmaktı dünyayı en büyük erekleri Gösterdikçe değmeyen sadakatten yoruldum |
aynı şeyleri söylemekten
ne çok yoruldu herkes!
haklı fakat acıklı şiir.
sevgiler...